- Abah : Hang tak mau mengaji lagi ka?
Dah malas ka? - Anak : Awat lak tak pula mengaji....
- Abah : Yalah, sughoh isi boghang kerja SPA sekali lagi pun tak isi, isi borang sambung wat SPACE pun tak buat.
- Anak : Tunggulah dulu.
Nanti oghang sambunglah balik. - Abah : Hang toksah beghenti kerja.
Bukan hang tak tau la ni macamana.
Susah dapat keja. - Anak : Tau tapi nak tunggu habis satu projek dulu.
Nanti oghang sambunglah..... - Abah : Bila hang nak sambung?
Satu projek bukan boleh siap habis dalam 2,3 tahun. - Anak : Tau.
- Abah : Habis tu? Kalau rasa dah tak boleh pi dengan landskap, ambil bidang lain.
Buat Project Management ka, Administration ka.
Dah ada pengalaman dengan Landskap, boleh handle projek nanti. - Anak : Kalau ambil Planning pun takpa ka?
- Abah : Ambil apa pun tak apa.
Asaikan jangan beghenti kerja dah.
Kalau hang buat SPACE ka PJJ ka hang boleh pi lepas kerja.
Pastu hujung minggu pun kelas. - Anak : Tapi oghang minat 'Urban Design'.
Pasai dia cover semua.
Ada member oghang pi Australia, buat kat RMIT, Melbourne. - Abah : Taulah, tapi yang tu major.
Kalau nak wat master bolehlah ambil.
Tapi apa pun, sambung belajaq, jangan beghenti kerja. - Anak : Yelah, nanti orang isi boranglah.
Tengoklah nanti.....
Perbualan itu menjadi topik utama antara si abah dengan si anak. Setiap kali si anak pulang ke kampung, itu menjadi topik utama dan diulangi. Selagi si anak tidak mengikut saranan si abah, selagi itu topik itu diulangi semula. Antara hasrat si abah dengan impian si anak, masing-masing berada dalam keadaan terhimpit untuk kesenangan pada masa hadapan.
P/s: Perbualan ini diolah semula untuk kesesuaian semua....
2 comments:
itulah abah.
selalu bercakap masa depan.
dengan mak pulak
tanya
dah jumpa sesiapa ke...
mak aku selalu tanya....bila nak bawa mai rumah....
Post a Comment